Column: We love robots
De term robot is nog maar net 100 jaar oud. In 1920 gebruikte Karel Čapek de term in een satirisch toneelstuk in Tsjechië. Maar robots komen al veel langer voor in onze literatuur. In de Griekse mythologie is er al sprake van gemechaniseerde figuren gemaakt van metaal, en in India en China schrijft men over gemechaniseerde figuren die kunnen schijven en gemaakt zijn van ingewikkelde klokwerken. De beelden van de mechanische mensen bestaan dus al heel lang, de uitvoering van die mechanieken wordt natuurlijk steeds mooier en beter.
Robotisering, eigenlijk maken we er al zo lang gebruik van: de auto-industrie, de logistieke sector en agrarische bedrijven kunnen al niet meer zonder. De medische sector begint ook met meerdere toepassingen voor operaties, en voor prothesen. Hoe mooi is het om een (nu nog extern aangebracht) exo-skelet in te zetten om mensen weer te laten lopen of armen en handen te laten werken. Van robotisering naar cyborgisering, een prachtige technologische stap.
De vraag is wat de toegevoegde waarde is van humanoïde robots. Wellicht om de aandacht te vestigen op de gelijkenis met mensen, om de aaibaarheidsfactor van robots op te schroeven. Iedereen wordt blij van een mechanische gelijkenis die huppelt, danst en in het huishouden het leven een stukje makkelijker maakt. Een robot op twee ‘benen’ kan ook makkelijk in door mensen gemaakte huizen en kantoren rondlopen. We houden er van om een beetje extra verzorgd te worden – liefst zonder al te veel kosten. Inmiddels is de prijs van een leuke, moderne ‘automaton’ gedaald tot 1300 euro, of net geen 10.000 Yen. Een koopje, en prachtig om mee te kunnen spelen.
De verwachting is dat er vele ‘Bumi’s’ van Noetix Robotics op de markt komen. Met uiteraard een stevige link naar het internet, zodat alle ontwikkelingen gratis en voor niets bij de leverancier terecht komen. Net als Temu meekijkt met je camera en op je computer en daarmee aldoende heel veel data opzuigt. Dat helpt weer om applicaties te maken – bijvoorbeeld voor betere crowd control – zo weten we al sinds 2022 uit Australië. De experimenten met de ‘hondjes’ zijn inmiddels de fase ingegaan van de inzet van AI en een neurolink met de ‘eigenaar’. In Singapore kijken ze er al niet meer van op als een robot je aanspreekt (of beboet) omdat je je flesje naast de prullenbak gooit (dat moet je natuurlijk ook niet doen…).
Een nieuwe arm die gelinkt is aan je brein, een nieuws skelet van staal in plaats van een nieuwe heup. Maar ook keiharde interventies van hard-to-kill bots die je binnen de kaders van hun eigen AI-routines arresteren of – in oorlogssituaties - doden. Binnenkort voor een modaal inkomen binnen handbereik. Wat de mens in haar wildste dromen kan bedenken is vaak al realiteit. En die is zowel prachtig mooi als pijnlijk dystopisch.
Wouter Bronsgeest, voorzitter KNVI
Deze column verscheen ook in de IP van november 2025
Over de auteur
